خدا کیست؟ خدا چه شکلی است؟ شش ویژگی اختصاصی در رابطه با صفات خدا . . .
خدا کیست . . . میتوان او را شناخت.
خداوندی که جهان هستی را با این همه عظمت و شکوه و با این چنین جزئیات کامل خلق کرده است، قابل شناختن است. خداوند درباره خود با ما سخن میگوید و حتی از این نیز فراتر رفته و از ما دعوت میکند تا با او وارد یک رابطه شخصی شویم تا بتوانیم او را بشناسیم. ما نه تنها میتوانیم او را بشناسیم، بلکه قادریم از نزدیک نیز با او آشنا شویم.
خداوند چنین میفرماید: «حکیم، از حکمت خود فخر ننماید و جبار از تنومندی خویش مفتخر نشود و دولتمند از دولت خود افتخار نکند. بلکه هر که فخر نماید از این فخر بکند که فهم دارد و مرا میشناسد که من یهوه هستم که رحمت و انصاف و عدالت را در زمین به جا میآورم زیرا خداوند میگوید در این چیزها مسرور میباشم.» (ارمیا ۹ : ۲۳ – ۲۴)
خدا کیست . . . میتوان به او نزدیک شد.
خداوند از ما دعوت میکند تا با او صحبت کنیم و او را در همه مواردی که به ما مربوط میشود و یا باعث نگرانی ما است، شریک کنیم. لزومی ندارد که ابتدا عهد و پیمانی بین ما و خدا بسته شود. حتی لازم نیست که ما با نزاکت و با ادب، و یا الهی و مقدس باشیم. طبیعت و ذات خداوند طوری است که هرگاه ما به او روی میآوریم، خداوند با محبت و آغوشی باز ما را میپذیرد.
«خداوند نزدیک است به آنانی که او را میخوانند، به آنانی که به راستی میخوانند.» (مزمور ۱۴۵ : ۱۸)
خدا کیست . . . او خلاق و آفریننده است.
ما انسانها با ترکیب کردن موادی که از قبل وجود داشته اند قادریم چیزهایی را بسازیم؛ و یا آنچه را که میسازیم بر مبنای افکار و اندیشه های پیشین ما است. خداوند این قابلیت را دارد تا با سخن گفتن خود، هر آنچه را که وجود ندارد خلق کرده و به آن موجودیت ببخشد. منظور از قدرت خلقت خداوند، تنها در ارتباط با آفرینش کهکشانها و یا انواع مختلف حیات نیست، بلکه خلق نمودن راه حلهایی در ارتباط با تمامی مشکلات امروز ما نیز میباشد. خداوند برای ما خلاق و آفریننده است. خدا مایل است تا ما از قدرت او آگاه باشیم و به آن اعتماد و تکیه کنیم.
«خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیر متناهی.» (مزمور ۱۴۷ : ۵)
« . . . که از آنجا اعانت من میآید. اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.» (مزمور ۱۲۱ : ۱ – ۲)
خدا کیست . . . او بخشنده و با گذشت است.
ما گناه میکنیم. ما تمایل و گرایش داریم تا به جای اینکه از راه های خداوند پیروی کنیم به راه های خود برویم. خداوند این را میبیند و به خوبی از آن آگاه است. خداوند از گناهان انسان چشم پوشی نمیکند و آماده است تا انسانها را داوری کرده و مطابق گناهانشان آنها را محکوم کند. در عین حال خدا بخشنده و با گذشت است و از لحظه ای که ما رابطه خود را با او آغاز میکنیم گناهان ما را میبخشد. عیسی، پسر خدا، با مرگ و مصلوب شدن خود تاوان تمامی گناهان ما را پرداخت نمود. عیسی از مردگان قیام نمود و این بخشش را به ما پیشکش میکند.
«یعنی عدالت خدا که به وسیله ایمان به عیسی مسیح است، به همه و کل آنانی که ایمان آورند. زیرا که هیچ تفاوتی نیست، . . . به واسطه ایمان به وسیله خون او تا آنکه عدالت خود را ظاهر سازد.» (رومیان ۳ : ۲۲ – ۲۵)
خدا کیست . . . او صادق است.
خداوند به وضوح درباره خود به ما توضیح میدهد، همانند شخصی که اجازه میدهد تا شما از افکار و احساسات او آگاه شوید؛ با این تفاوت که خداوند همیشه صادق است. هر آنچه که خدا درباره خود و یا درباره ما میگوید اطلاعاتی قابل اطمینان است. خداوند درباره هر آنچه میگوید کاملاً دقیق و صادق است، خداوند حتی راست گوتر از احساسات، افکار و یا قوه ادراک ما است. شما میتوانید بر روی تمامی وعده هایی که خداوند میدهد کاملاً حساب کنید. سخنان او جدی است. ما میتوانیم از طریق کلام خداوند روی او حساب کنیم.
«کشف کلام تو نور میبخشد و ساده دلان را فهیم میگرداند. کلام تو برای پای های من چراغ و برای راه های من نور است.» (مزمور ۱۱۹ : ۱۳۰ و ۱۰۵)
خدا کیست . . . او قادر و تواناست.
آیا دوست دارید تا در همه وقت و در مورد همه چیز، ۱۰۰% نظر درست و صحیح داشته باشید؟ خداوند این چنین است. حکمت او نامحدود است. او از تمامی جزئیات یک موقعیت آگاه است و علاوه بر این از گذشته و آینده رویدادها و وقایعی که در ارتباط با آن موقعیت خاص میباشند نیز کاملاً آگاهی دارد.
لزومی ندارد که ما خداوند را به صورت امروزی در آوریم، به او پند و اندرز بدهیم و یا او را قانع کنیم تا عمل صحیح را انجام دهد. خداوند عمل صحیح را انجام خواهد داد، زیرا او قادر و تواناست و انگیزه های او پاک و بیغش است. اگر به خداوند اعتماد کنیم او هرگز در قبال ما دچار اشتباه نشده، ارزش ما را پایین نمیآورد و هرگز ما را فریب نمیدهد. خداوند در تمامی شرایط و در همه اوقات کاملاً قابل اعتماد است.
«بلی، هر که انتظار تو میکشد خجل نخواهد شد . . .» (مزمور ۲۵ : ۳)
